Telefon Sapıığğ

Sevgili HaYaL MeYaL’in telefon sapıklığı üzerine yazdığı yazı beni çook uzaklara götürdü. Sonra geri geldim tabi ve gelip yorgun argın bu yazıyı yazıyorum…

Bi aralar benim de bi telefon sapığım vardı. Olay şöle başladı. Bi gün ev telefonu çaldı, açtım, ses yok.. Bi kaç defa daha tekrarlanınca baktım konuşmayacak ve dedim ki “Madem konuşmayacaksın o zaman ben anlatayım…” Başladım o gün yaşadıklarımı anlatmaya. İşte “Bugün okula gittim, vıttırıyı gördüm, zıttırıya şöle dedim, böle dedim falan fıstık.” Anlattım anlattım. En sonunda da “Bitti bu kadar” dedim. Karşı taraftan şöle bi tepki geldi: “Sapık!” ve telefonu yüzüme kapattı. Aa manyağa bak be, hem kendi sapıklık yapmak için arıyo, hem de bana sapık diyo! Madem sapıktım, diğer günler niye aradın o zaman beni? Sapık mı seviyodun yani?? Neyse işte bu beni aramaya devam etti, ben de hep anlattım ona otu b*ku. Günlük rapor verdim :) Artık “Bugünlük bu kadar” dediğimde kendiliğinden kapatıyodu telefonu :) Tabi o evden taşınıp telefonu kapattırınca benim ‘monolog keyfim’ de bölece son buldu… :(

He bi de benim bi sıra arkadaşım vardı. Bi gün bi amcayı arayıp “Bi çekiliş yaptık ve size soba çıktı.” demiş, adam da anlamış bu salağın onu kandırdığını ve “Soba istemem ama bizde soba borusu var, onu veriyim ben sana” demiş. Ehuhueheu amca ondan sapık çıkmış yani :)

Hey alaam yarebbim gece gece manyak gibi güldüm şimdi burda :) neise işte “Bugünlük bu kadar” kapatabilirsiniz biloğu :) ama yarın yine açın, telefon sapığğnız olurum yoğsa :Pp

Çinli Bilgenin Erkeklere 5 Öğüdü :)

Ahahaa kim laağn bu bilge?! Allah sonunu hayır etsin valla. Gittiği yol yol diil :)

Eğer 5. maddenin getirceği sonuç yiyosa bebeim, bu öğütleri kullanabilirsin, hiç çekinme eheue

Duvar yazısı -hatta- şiiri

Aa ayıp ettin koçum, en heycanlı yerinde kesilir mi bu şiir?? Apartman uzuuun, kaptır gitsin bence. Hem eMeSeN adresini de vermemişsin, nerden bulcaz şindik biz seni? Nası okuyacaz o şiiri? Hey allam yarebbim.. İnsanın içinde edebiyat aşkı, şiir sevgisi olmaya görsün kağıtlara, kitaplara, emesenlere sığamıyo, böle apartmanın taa bilmem kaçıncı katına çıkıp yazıyo işte.. Takdir ettim, sakın söleme annesi ağladığını kimseciklere, hatta hiçbi şey söleme mümkünse…

Zamanında bizim evin karşısındaki duvara bi çocuk “Bitanem Polly” tarzında bi yazı yazmıştı benim için, onu hatırlattı bana bu duvar yazısı.. Bi duygulandım, bi ağladım, bi sümkürdüm, kustum oraya, akşam yemeğinde yediğim patateslerle “Asıl sen benim bitanemsin kudbettincaann” yazdım karşılık olarak. Bu iğrençliğimin karşısında çocuk ne hissetti bilemicem tabi..

Hani komik olan duvar yazılarını severim de bölesi hiç çekilmiyo be abicim :/ Yapmayın.

Not : Yazımın devamı MSN'de :Pp